سالهاست از وزیر گرفته تا كارشناس و پژوهشگر از بحرانی به نام بحران آب در كشور صحبت میكنند؛ بحرانی جدی كه به تعبیری از رگ گردن به ما نزدیكتر است، اما شاید این پرسش مطرح شود كه چرا با گذشت سالهای متمادی این بحران حل نشده است. كارشناسان بر این باورند كه مسوولیتپذیری اجتماعی كه هم در فرهنگ و هم در قانون اساسی وجود دارد، افراد را در قبال حفاظت از محیطزیست مسوول كرده و به تعبیر دیگر مسوولیتپذیری اجتماعی به معنای تعادل بین اكوسیستم و اقتصاد است، اما اگر موازنه به نفع فعالیتهای انسانی و اقتصادی باشد، با عدم مسوولیتپذیری اجتماعی مواجه خواهیم بود.
استمرار آلودگی هوا و افزایش سرما در هفتههای اخیر، مسوولان را برآن داشت تا به صورت مستمر و به مدت یك هفته كشور را تعطیل كنند، اما این روش كه در سالهای قبل هم اتخاذ و اجرا شد، نشان داده كه كارساز نبوده و نیست و شاید تنها راه خلاصی از این شرایط از نگاه همه این است كه باران و برف ببارد...
گویا ماجرا پایانی ندارد، یك روز خبر میآید كه دریاچه خشك شد و یك روز دیگر با خوشحالی گفته میشود كه ابر و باد و مه و خورشید و از همه مهمتر باران و برف كمك كرده تا حال دریاچه ارومیه خوب شود، اما خوب داریم تا خوب.
کپی رایت © 1401 پیام اصلاح . تمام حقوق وب سایت محفوظ است . طراحی و توسعه توسط شرکت برنامه نویسی روپَل